۲۵ نکته

نکته۱ - کوله پشتی٬ خانه کوچک کوهنورداست
نکته ۲ -  قدمهای خودرا نسبت به شیبها تنظیم کنید.
نکته۳ - کوهنوردی ورزش جمعی است از تک روی پرهیزکنید.
نکته۴  - تنها به کوه نروید .
نکته۵  - درکوه هیچگاه ندوید .

مقابله با حیوانات کوه

در اکثر جاهای ایران مخصوصا مازندران با شرایط خوبه آب و هوایی و منطقه ای حیوانات می توانند به راحتی زندگی کنند. و کوهنوردان مخصوصا کوهنوردان فعال مازندران همیشه باید هوشیار باشند تا با حمله حیوانات درنده مواجه نشوند.» خزندگان و حیوانات درنده ای که در اکثر جاهای ایران به چشم می آیند :

1. خرس قهوه ای 2. پلنگ 3. گرگ 4. مار 5. گربه وحشی»

توصیه هایی مفید برای حفظ محیط زیست

دوستان گرامی:

کوهها ودشتها،باارزشترین منابع طبیعی هستند بی آنکه هزینه ای برای آنها بپردازیم ازآنها استفاده می کنیم. به پاس برخورداری ازاین موهبت الهی وبرای آنکه خود و فرزندانمان و آیندگان بتوانند ازآن بهرمند شوند به نکات زیر توجه داشته باشید.

درهنگام کوهنوردی و گردشگری:

۱-لازم است همیشه یک کیسه هممراه خود داشته باشیم و زباله های تجزیه نشدنی(مواد پلاستیکی،نایلون،شیشه،قوطی)را در آن بریزیم و به محلهای جمع آوری زباله در شهر برسانیم .

2-زباله های تجزیه شدنی را مانند پس مانده غذایی،پوست میوه ها اگر در مسیرهای عمومی است ،دفن کنیم و اگر در مسیرهای کم رفت و آمد است دورازچشم دیگران دردسترس پرندگان و چرندگان قرار دهیم و خلاصه از ریخت و پاش آنها در طبیعت خودداری کنیم .

3-درهنگام بلایای طبیعی از قبیل: خشکسالی (که در سالهای اخیر شاهد آن بودیم) به گیاهان و جانوران مناطق کوهستانی یاری رسانیم و از شکارآنها جداً پرهیز کنبم و دیگران را نیزمنع نماییم.

4-سعی کنیم برای گرم کردن غذا وتهیه چای از گاز کوچک سفری استفاده کنیم واگر ملزم به روشن کردن آتش شدیم در مکانهای جدید و نو آتش روشن نکنیم زیرا پوشش گیاهی آن قسمت از بین می رود .

5-از بیراهه رفتن و میانبرزدن درمسیرهای عمومی خودداری کنیم تا کمترین آسیب به دامنه وارد شود .

6-با متجاوزان به محیط های طبیعی برخورد کنیم ودرنگهداری واحیای بقایای طبیعی کشور بکوشیم .

7-از نوشتن یادگاری روی سنگها و دیوار پناهگاه ها و نازیبا کردن کوهستان خودداری فرمایید .

تخریب وتجاوزبه طبیعت مانند انفجاربمب ساعتی است که درمنزل اصلی خودمان یعنی طبیعت کار

 گذاشته ایم که درحال سپری کردن لحظه های آخر است.

چگونه به کوه برویم؟

پیش از آن که به کوه برویم، باید بدانیم که ورزش در طبیعت، تفاوت بنیادى با ورزش هاى دیگر دارد. نخست این که محیط این ورزش (کوهستان ( دست ساخته انسان نیست، بلکه حاصل میلیون ها سال کار عوامل پیچیده طبیعى است و به این دلیل اگر آسیبى به محیط کوهستان وارد سازیم جبران آن به سادگى میسر نخواهد بود. دیگر آن که عامل هاى موجود در کوهستان بسیار نیرومند و تحرک آنها تا حد زیادى پیش بینى نشدنى است و از این رو خطر براى ورزشکار بى احتیاط و ناآزموده بسیار زیاد است. یکى از کوهنوردان باتجربه گفته است که در کوهنوردى دو چیز را باید بیاموزیم: اصول ایمنى در کوهستان براى آن که به خود آسیب نرسانیم و اصول حفاظت کوهستان براى آن که به کوه آسیب نرسانیم. نخستین برنامه هاى کوهپیمایى خود را بهتر است که همراه فرد یا گروهى باتجربه اجرا کنید. معمولاً اینان مى دانند که رفتن به چه منطقه و تا چه ارتفاعى براى یک مبتدى مفید و جذاب است. همچنین مى دانند که چه وسایل و موادى براى شما لازم است. در عین حال بهتر است که خودتان به ایشان توضیح دهید که تاکنون چه کارهاى کوهنوردى کرده اید و بگویید که قصد ندارید در ابتداى فعالیت هاى جدى خود، کار برجسته و دشوارى انجام دهید! در نخستین برنامه هاى خود سعى نکنید که پا به پاى کسانى باشید که بیشتر کوهنوردى کرده اند، چرا که ممکن است خود را بسیار خسته کنید یا به خطر اندازید. به ویژه اگر با اعضاى یک گروه یا باشگاه کوهنوردى حرکت مى کنید، توجه داشته باشید که در این جمع ها معمولاً اشخاص ماجراجو و نترسى پیدا مى شوند که پا را از «حاشیه هاى اطمینان» فراتر مى گذارند؛ شاید این اشخاص، آگاهانه براى گذر از مرزهایى (به جا گذاشتن «رکورد» و...) خود را مثلاً درگیر یک مسیر سنگى دشوار کنند، یا قصد صعود سریع به قله را داشته باشند. اما شما به این وسوسه دچار نشوید که خود را قوى نشان دهید در عوض، بهتر است به سرپرست برنامه توضیح دهید که مى خواهید بدون فشار آوردن بر خود و بدون پذیرش خطر از کوه لذت ببرید. در واقع، سرپرست برنامه اى که اشخاص مبتدى یا کارآموز را با گروه خود به کوه مى برد، باید این موضوع را بداند، اما شما هم از تذکر فروتنانه و محترمانه خوددارى نکنید. در آینده، وقت براى یادگیرى و انجام کارهاى دشوارتر خواهید داشت. نخستین برنامه هاى کوهنوردى شما باید در فصل گرم سال باشد (نیمه جنوبى کشور: فروردین تا آبان، نیمه شمالى کشور: اواخر اردیبهشت تا نیمه مهرماه) و زمانى که صرف بالا رفتن مى کنید از سه چهار ساعت بیشتر نباشد. وسایلى که براى چنین برنامه هایى لازم دارید، مى تواند بسیار ساده باشد: یک کفش ورزشى که زیره ضخیم و کمى نرم (براى جلوگیرى از سر خوردن) داشته باشد، یک کوله پشتى کوچک، یک شلوار و پیراهن آزاد، پیراهن بادگیر، عینک آفتابى ضداشعه فرابنفش (UV protection)، کرم ضدآفتاب، حدود دو لیتر آب (اگر مطمئن هستید که چشمه آب پاکیزه اى سرراهتان هست، یک قمقمه یک لیترى کافى است)، کمى تنقلات، نان و میوه و دیگر اقلام خوراکى. هیچ گاه شیفته وسایل و پوشاک رنگارنگى که در دست و برتن دیگران (یا احتمالاً در مجله هاى کوهنوردى) مى بینید، نشوید. براى خرید همیشه فرصت هست و پیوسته چیزهاى نو به بازار مى آیند، خیلى معقولانه و صرفه جویانه ببینید که به راستى چه چیزى مورد نیازتان است و اگر فلان پوشاک یا وسیله را بخرید چند درصد به شما کمک مى کند تا به هدف خود برسید؟ آیا نمى شود با کمى خوشفکرى، از آنچه که دارید به گونه اى استفاده کنید که کارتان را راه بیندازد؟ براى مثال مى توان براى کوهنوردى هاى چندساعته تا یک روزه به جاى خریدن کوله پشتى هاى نو و گرانبها، از همان کوله پشتى اى که به مدرسه مى بردید یا کوله دست دوم دوست تان استفاده کنید. یا در مراحل بعدى که نیاز به کیسه خواب داشتید، مى توانید به جاى خرید یک کیسه خواب عالى و گرم- که بسیار گران است- یک کیسه خواب متوسط بخرید و به جاى آن که در کیسه خواب عالى خود مجبور شوید همه پوشاک خود را درآورید، با پوشاک کامل و حتى کت پر بخوابید. به دنبال کالاهاى «مارک دار» و معروف خارجى هم نگردید. امروزه به راستى دشوار است که دریابید کالاى موردنظر شما با فلان مارک معروف، در کشور اصلى یا با استانداردهاى اصلى ساخته شده یا در چین و تایلند و... بهتر است در هر مورد که ممکن است، کالاهاى ساخت داخل را بخرید که هم ارزان تر هستند، هم در بسیارى موارد بهتر از انواع چینى و تایلندى و اگر عیبى پیدا کنند، مى توانید براى تعویض یا تعمیر به سازنده آن مراجعه کنید. در عین حال، خرید کالاهاى ایرانى به پیشرفت اقتصاد کشور کمک مى کند و انتقادها و پیشنهادهاى شما در مورد کیفیت کالا مى تواند آنها را بهتر کند. در انتخاب هر وسیله، بکوشید از نظر کسانى که از آن استفاده کرده اند، بهره ببرید و تا حد امکان، پیش از خرید نمونه اى از آن را که در اختیار دوستان تان است، امتحان کنید و در هر حال با کوهنوردان یا فروشندگان باتجربه مشورت کنید. یکى از وسایلى که خوب است از همان نخستین روزهاى کوهنوردى به کاربرد آن عادت کنیم، چوب دست یا باتوم (در اصل: baton) پیاده روى است. باتوم، به تقسیم وزن بدن و انتقال بخشى از ضربه ها و فشارها به دست کمک مى کند و به این ترتیب از فشار بیش از حد به زانوها که اندام هایى بسیار حساس هستند، جلوگیرى مى کند. باتوم در حفظ تعادل و جلوگیرى از زمین خوردن و نیز پیچ خوردن پا که مى تواند به مچ پا آسیب برساند، بسیار موثر است.

اسید لاکتیک و ساعدهای دم کرده

به سه دلیل ممکن است ساعدهای شما پس از یک صعود دشوار ، دم کرده و مثل سنگ سفت شود و متورم شوند.

1- به خاطر وجود اسید لاکتیک باقی مانده در ماهیچه ها که موجب تورم آنها می شود.

2- عضلات به خاطر انقباضات سخت وطولانی برای رها و آزاد شدن نیاز به زمان دارند.

3- وجود مقدار زیادی خون در ساعدها .

آنچه که در ادامه می آید سه روش پیشنهادی برای جلوگیری از خستگی ماهیچه های دست می باشد.

· تکنیک گرفتن گیره بصورت ضربان دار

پیش از ادامه بحث،  اول ببینیم اسید لاکتیک چیست و چگونه بوجود می آید ؟ بطور خلاصه می توان گفت که خون اکسیژن داری که وارد ماهیچه ها می شود می تواند ناکافی باشد و منجر به تولید اسید لاکتیک در آنها شود. اسید لاکتیک محصول یک فرآیند ماهیچه ای است که بدون نیاز به اکسیژن انجام می شود و به آن متابولیسم غیر هوازی می گویند. در مقابل این متابولیسم ما فرآیند هوازی داریم که در حضور اکسِژن صورت می گیرد. ( بررسی سیستم های انرژی )

یک دلیل برای اینکه چرا اکسیژن موجود در خون برای ماهیچه ها ناکافی است ، می تواند این باشدکه هنگامی که یک عضله منقبض می شود موجب فشرده شدن مویرگها می شود. این می تواند موجب اشکال در کار مویرگهای خونرسان به بافت ماهیچه ای شود. بطور تحقیقی می توان گفت که در یک فشار % 50 از حداکثر قدرت دست ،  مویرگها کاملا بسته می شوند و در یک فشار کمتر مویرگها به تدریج برای خونرسانی باز می شوند. در یک فشار پایین تر از % 20 فشار ماکزیمم می توان گفت که تقریبا تمامی آنها باز می باشند.

پس می توان گفت که گرفتگی ساعدها به خاطر تماس طولانی مدت و پیوسته با گیره ها می باشد. یک روش برای جلوگیری از این گرفتگی ، استفاده از تکنیک گیره گرفتن ضربان دار می باشد. شاید شما نا آگا هانه از این تکنیک زیاد استفاده کرده باشید. زمانی که وزن بدنتان را بر روی پاهایتان منتقل می سازید وتنها با یک دست گیره می گیریدو دست دیگرتان را لحظاتی استراحت می دهید و سپس جابجایی دست می کنید و همین کار را با دست دیگرتان تکرار می کنید.

این تکنیک کمک می کند تا ماهیچه ها ی دستتان برای خونرسانی ،  هر چند برای مدت کمی هم که شده ،  آزاد گردند.

• فشردن دستها و بالا نگاه داشتن آنها
گفتیم که یکی از دلایل تورم و سفتی ساعدهای دست تجمع فراوان خون در آنها می باشد. این می تواند یک مانع باشد نه یک مزیت؛ زیرا می تواند جلوی تغذیه و خونرسانی مناسب را بگیرد.
دلیل این امر این است که شریانها ( سرخرگها ) مسوولیت خونرسانی به ساعدها را بر عهده دارند در حالیکه وریدها ( سیاهرگها ) به خاطر تحت فشار بودن نمی توانند خون اضافی را به سمت قلب بازگردانند. وفشار زیاد شریانها موجب تجمع مقدار زیادی خون در ساعد می شود. و این زمانی تشدید می شود که شما پس از صعود دستهایتان را آویزان نگه می دارید.
پس برای جلوگیری از پمپاژ هر چه بیشتر خون به سوی ساعدها و متورم شدن آنها ، ساعدهایتان را بالای سرتان نگه دارید و آنها را به دیوار تکیه دهید.با انجام این کار شما به وریدها یا سیاهرگها ، کمک می کنید تا خونی را که با شدت و قدرت زیاد از سوی شریانها به ماهیچه های ساعد پمپاژ می شود ، به سوی قلبتان باز گرداند.
روش دیگری که به گردش خون در دستهایتان کمک می کند،  فشردن آنها می باشد. بدین ترتیب خونی که در وریدها جریان می یابد  افزایش می یابد.

• استراحت فعال – رقیق کردن و تصفیه اسید لاکتیک
حالا که به خاطر دشواری فراون مسیر صعود ، ماهیچه های بدنتان لاکتیکه شده اند ، نیاز دارید تا با استراحت فعال ، سرعت دفع اسید لاکتیک را افزایش دهید. یک روش برای این کار، افزایش ظرفیت خونرسانی بدن با گرم کردن آرام سایر ماهیچه های بدنتان می باشد.
کبد یک عضو تصفیه کننده خون می باشد. پس با افزایش گردش خون ، کبد می تواند اسید لاکتیک موجود در خون را از آن جدا کند و به ذخایر قابل استفاده  انرژی برای مواقع مورد نیاز تبدیل کند.در ضمن ریه ها می توانند اسید لاکتیک را بصورت گاز دی اکسید کربن از بدن خارج کنند.

فاکتورهای روانی در مواجه با شرایط سخت

مقدمه

فرض کنید که از گروه جدا افتاده اید , راه را گم کرده اید , مصدوم شده اید , ذخیره آب و غذای خود را از دست داده اید و ... به طور خلاصه در موفقعیتی اضطراری گرفتار آمده اید , چه می کنید؟

روشن است که دانستن یک سری از مهارتها و راه کار ها به شما کمک خواهد کردکه هنگامی که در چنین موقعیت هایی گرفتار شدید , برای سوال بالا بهترین جواب ممکن را داشته باشید. اما قضیه ای که بار ها و بارها مورد اثبات قرار گرفته این است که در چنین شرایطی فقط افرادی می توانند از دانسته ها و مهارت های خود استفاده کنند که بتوانند از لحاظ روحی خود را در شرایط خوبی نگه دارند. در اینجا به چند مورد خواهیم پرداخت که یادگیری و عمل به انها می تواند در کنار آموختن مهارت های زنده ماندن , شما را برای مواجهه با چنین موقعیت هایی آماده کند.

- خودتان را بشناسید

در هنگام تمرینات و زندگی روزمره , زمانی را به کشف آن چیزی که در درونتان است اختصاص دهید. نقاط قوت خود را بشناسید و انها را قویتر کنید , خود را گرفتار در وضعیت های دشوار و شرایط بحرانی تصور کنید و سعی کنید که عکس العمل های خود را محک بزنید.

- ترس را بپذیرید

سعی نکنید وانمود کنید که نخواهید ترسید. شروع کنید راجع به چیزها و موقعیت هایی که شما را می ترساند فکر کنید , به جاهایی که شاید مجبور شوید بدون کمک و به تنهایی خود را نجات دهید. آن موقعیت ها را بشناسید و از هر فرصتی برای تمرین در چنین موقعیت هایی استفاده ببرید. هدف این نیست که ترس را از خود برانید بلکه هدف این است که به نوعی آگاهی و اعتماد بنفس در مقابل چیزهایی که شما را می ترساند برسید.

- به بهترین ها فکر کنید و برای بد ترین ها آماده باشید.

در مورد شرایطی که در آن قرار دارید قضاوت عادلانه ای کنید و از این نگران نباشید. شرایط را آن طوری که هست ببینید و نه آنطوری که می خواهید.توقعات خود را در سطح شرایطی که در آن قرار دارید نگه دارید و در عین حال امیدوار باشید و به اتفاقات غیر منتظره خوب فکر کنید تا به شرایط بدی که ممکن است برایتان پیش آید.

- نگرشی مثبت اتخاذ کنید.

یاد بگیرید یک پتانسیل خوب در هر چیزی ببینید. این جستجو برای خوبی نه تنها باعث دلگرمی می شود بلکه تمرین خوبی برای قوت بخشی به قوه تصور و خلاقیت شماست.

به یاد داشته باشید چه چیزی در خطر است.

شکست در آماده کردن روحی خود در برابر شرایط بحرانی منجر به عکس العمل هایی نظیر: افسردگی , بی دقتی , بی خیالی , عدم اطمینان , ضعف در تصمیم گیری و تسلیم شدن زودرس در مقابل شرایط می شود. به خاطر داشته باشید چیزی که در خطر است زندگی شماست و زندگی دیگرانی که زنده ماندنشان بستگی به این دارد که آیا شما از پس سهم خود بر می آیید یا نه؟

- تمرین کنید.

در طی برنامه های طبیعت گردی و زندگی روزمره به تمرین کردن برای مواجهه با شرایط سخت اضطراری کنید. اثبات عملی مهارتهای شما در طی این تمرینات اطمینانی به شما خواهد داد که هرزمانی که به آنها احتیاج داشتید به کمکتان خواهند آمد. به خاطر داشته باشید که هر چه واقعی تر تمرین کنید در شزرایط واقعی بهتر نتیجه خواهید گرفت.

- تکنیک های مدیریت استرس را بیاموزید

افراد در مواجهه با شرایط اضطراری دارای پتانسیل بالایی برای انجام کارهای احمقانه هستند اگر آموزش ندیده باشند و خود را از لحاظ روانی برای مقابله با این شرایط آماده نکرده باشند و این در حالی است که کنترل شرایط اضطراری که در آن گرفتار می شویم در دست ما نیست وتنها چیزی که برای ما قابل کنترل است , عکس العمل ها و پاسخ ما به آن شرایط است. یاد گرفتن تکنیک های مدیریت استرس به طور معنا داری قابلیت های شما را برای آرام ماندن و تمرکز بر روی کارتان و زنده نگه داشتن خود و دیگران بالا می برد . تکنیک هایی از قبیل آرامش( (relaxation ,مدیریت زمان و ...

به خاطر داشته باشید که "اراده و میل به زنده مانده" فقط در صورت "امتناع از هرگونه زنده ماندن" قابل طرح و بررسی است.

رفع خستگی در کوه

خستگی پدیده ای است که اکثر افراد را پس از انجام دادن فعالیت زیاد گرفتار می کند بنابراین اگر شما هم جز آن دسته از افردای هستید که دلتان می خواهد پس از انجام فعا لیت در کوه کمتر خسته شوید و به کار خود ادامه دهید.توصیه می کنم به گفته محققان ایتالیایی دقت کنید .محققان دانشگاه علوم پزشکی (نایل)اعلام کردند مهمترین عامل خستگی که پس از انجام کارهای سخت انسان را درگیر می کند کاهش میزان اسید فولیک در بدن است .اسید فولیک همان ویتامین ب9 است که به میزان فراوان در انواع لوبیا نخود عدس جو کلم بروکلی نخود سبزپرتقال و سبوس گندم به وفور یافت می شود .هرکدام از مواد غذایی فوق در تقویت اعصاب رفع خستگی و ضعف و بی رمقی بسیار موثر خواهد بود اما آنچه محققان ایتالیایی به تمام مبتلایان به خستگی مزمن توصیه نموده اند مصرف روزانه اسفناج به عنوان یکی از غنی ترین منابع حاوی اسید فولیک بوده که خوردن آن به صورت عصاره و یا بورانی تاثیر بسزایی در فرونشاندن خستگی جسمی و فکری خواهد داشت .پس دوست عزیز توصیه می شود وقتی به کوه می روید با خود یک شیشه 1.5 لیتری آب اسفناج ببرید مسلما بی تاثیر نخواهد بود.

اطلاعیه فدراسیون کوهنوردی : توصیه های زمستانی به کوهنوردان

باتوجه به فرا رسیدن فصل زمستان و نظر به حساسیتهای انجام صعود زمستانی کوهنوردان که متاسفانه معمولاً حوادثی را نیز در بردارد، روابط عمومی فدراسیون کوهنوردی با صدور اطلاعیه ای عموم هموطنان عزیز و علاقمند به کوهنوردی را به رعایت چندین نکته ایمنی به شرح ذیل توصیه کرد :

Ø      همراه داشتن پوشاک کافی و مناسب فصل

Ø      آگاهی یافتن از وضعیت آب و هوایی، قبل از صعود به ارتفاعات

Ø      آگاه نمودن خانواده، نزدیکان یا دوستان از جزئیات زمانی و مکانی صعود و برگشت

Ø      استفاده از مسیرهای مشخص و پاکوب شده جهت صعود و فرود

Ø      زمانبندی مناسب جهت به پایان رساندن برنامه قبل از تاریکی هوا (بهترین زمان اقدام به بازگشت: ساعت 14)

Ø      به همراه داشتن وسایل ضروری کوهستان شامل : مواد غذایی کافی و وعده غذایــی اضافه، تجهیــزات روشنـایی، سـوت، قطب نما، نقشه منطقه ای کوهستان، کمکهای اولیه، چاقو، کبریت، کارت شناسایی، گوشی همراه

Ø      اشراف داشتن بر منطقه صعود از لحاظ مسیرها و نقاط خطرناک (پرتگاهها، مناطق بهمن خیز، مناطق با احتمال ریزش سنگ و ...)

Ø      خودداری از صعود انفرادی، همراه بودن با گروه و افراد مجرب

Ø      پرهیز از اجرای برنامه هایی که فراتر از توانایی جسمی، فنی و روحی است.

Ø      خودداری از رفتن به ارتفاعات تا 72 ساعت پس از بارش برف (به لحاظ احتمال ریزش بهمن)

Ø      استفاده از لباسهایی با رنگهای واضح (قرمز، زرد و فسفری)

Ø      توجه به علائم هشدار دهنده، تابلوهای راهنمای مسیر، هشدارهای افــراد مجرب، امدادگران و افرادی که از ارتفاع برمی گردند.

Ø      فراگیری آموزش های کوهنوردی در مراجع ذیصلاح (هیئتهای کوهنوردی و باشگاهها)

Ø      همراه داشتن شماره تماس ارگانهای امدادرسان منطقه (اورژانس، هلال احمر، نیروی انتظامی)

کوهنوردی در زمستان

لازمه کوهنوردی فنی در زمستان دقت بیشتر و رعایت نکات ایمنی و همچنین تدارک مناسب است . هنگام بستن کوله خود برای یک برنامه زمستانی ( خواه فنی خواه ساده ) باید به یاد داشته باشیم هیچوقت نمی توان با قاطعیت در زمستان طول یک برنامه را پیش بینی نمود. به همراه داشتن لوازم زیر در زمستان در کوله هر کوهنوردی در برنامه های کوتاه ایمنی او را بالا می برد:
فلاسک مناسب با روکش : یک نوشیدنی گرم می تواند در شرایط بد نیرو و انرژی شما را به حد چشم گیری بالا ببرد. حتما فلاسک خود را داخل یک کاور فوم عایق و یا حد اقل یک جواب پشمی مناسب قرار دهید . این کار گرمای فلاسک شما را تا مدت زیادتری حفظ می کند.
یک وعده اضافه غذای کنسروی : مدت برنامه شما هر چه باشد یک وعده غذا بیشتر با خود به همراه ببرید. وجود یک کنسرو چندان کوله شما را سنگین نمی کند اما اگر لازم شد می تواند انرژی کافی برای فعالیت را به ما بدهد.
قمقه آب بزرگتر: در زمستان بدن کوهنورد بسیار بیشتر عرق می کند( هر جند این امر خیلی محسوس نیست ! ) اما نوشیدن آب کافی می تواند روند چرخش خون شما را مناسب تر نماید.
دستکش و کلاه اضافه : اگر در طوفان مدت زیادی مجبور بودید از سنگ ها صعود کنید یا تبر یخ در دست داشته باشید کم کم دستکش شما یخ می زند. آن را قبل از اینکه دستانتان سرد شوند با جایگزین خشک تعویض کنید. می توانید دستکش یدکی را داخل لباس خود بگذارید تا با دمای بدن شما گرم شود.
یک چراغ قوه مناسب : بهمراه داشتن یک چراغ قوه مناسب سبک همواره در تاریکی زود رس زمستان چاره ساز بوده است . قبل از عزیمت به کوه باتری را مورد بازبینی قرار دهید.
پریموس و ظرف : غلاسک شما هر چقدر خوب باشد باز ظرفیت محدودی دارد. بهمراه داشتن چراغ گاز مناسب در بیتوته های اجباری می تواند کارساز باشد. اگر از مدل های گازی استفاده می کنید با خود یک یا دو شمع بهمراه ببرید . گاز در سرما یخ می زند و حرارت شمع در زیر آن می توان به توان حرارتی آن کمک کند.
یک زیر انداز با اندازه مناسب : اگر مجبور به بیتوته شدید یک زیر انداز عایق بخوبی مانع تماس بدن شما با زمین و در نتیجه حفظ دمای بدن شما می شود.
قطب نما: حتی اگر نقشه مناسب از منطقه ای که قصد صعود از آن دارید در دست نباشد در شرایط برف گیجه (witheout) که مه و طوفان دید شما را به صفر کاهش داده دانستن جهت شمال می تواند راهگشا باشد.
لباس گرم اضافه: هیچگاه به لباسی که حین صعود به تن دارید اکتفا نکنید. این لباس حین صعود بعلت تعریق بدن نمدار می شود و هنگام استراحت شما را سرد خواهد کرد. بهم همراه داشتن کت پر - نیم کت و یا یک دست پولیور پلار مناسب می تواند در زمان ایستادن و استراحت شما را به خوبی گرم کند.
روکش دستکش: دستکش های پلار و پشمی در هر حال خیس می شوند. یک جفت روکش دستکش می تواند دستکش های زیری شما را مدت بیشتری گرم نگاهدارد.
یک جفت جورب اضافه : در صورت خیش شدن جوراب ها می تواند شما را گرم کند و همچنین در هنگام بیتوته ( بیواک) اگر شرایط اجازه بدهد تعویض جوراب تا حد زیادی شما را گرم می کند.
عینک مناسب: عینک زمستانی در کوه باید دارای حفاظ دور چشم برای جلوگیری از نفوذ باد و بوران باشد.
طناب انفرادی و کارابین : به هر حال کاربرد خاص خود را دارند. و اگر روزی مورد نیاز باشند و در کوله نباشد به ارزش آن پی می بریم !!
نیمه یخ شکن : بسیاری از معابر کوهستانی ایران بخصوص در روزهای جمعه بعلت تردد بسیار لغزنده است . بهمراه داشتن و استفاده از آن آن بخصوص در صبحدم و غروب می تواند جلوی سر خوردن را بگیرد.
باتوم راهپیمایی: وسیله سبک و کارا در برف کوبی و همچنیم بیمه کننده دراز مدت سلامت زانوهای شما. آنرا هیچگاه از فهرست لوازم خود حذف نکنید.
سوت : برای پیام دادن به دیگران در هنگام مه و برف گیجه هیچ وسیله ای بهتر از آن اختراع نشده است . توجه کنید سوتی که بهمراه می برید از آن دسته سوت های موسوم به پیش آهنگی باشد که مانند استوانه داخل آن خالی است. مدل های دیگر سوت در سرما یخ می زند!
قبل از حرکت تمام زیپ ها بست ها و سگک های کوله پشتی - گتر - لباس های بادگیر خود را چک کنید. و از صحت عملکرد آن ها مطمئن شوید.
همچنین بازبینی کفش قبل از صعود و ترمیم آسیب های احتمالی آن خالی از فایده نخواهد بود.
به همراه داشتن 20 تا 30 متر "نیم طناب " می تواند در مکان ای لازم حمایت مناسب را برای نفرات ضعیف تر محیا کند. با یک کلنگ و استفاده از کارابین می توان در یک شیب تند نفرات را به سرعت حمایت نمود. ( توجه داشته باشید نقش این حمایت بیشتر جنبه روانی دارد.).

منبع : فصلنامه کوه زمستان ۸۳

کارت تبلیغاتی - آموزشی

چند وقت پیش این رو در فروشگاه آقای ابراهیمی دیدم گفتم اسکن کنم براتون بزارم تو وبلاگ

چه زیبا که یک فرد کوهنورد و پیشکسوت حتی در بحث تبلیغات فروشگاه خود هم به مسائل آموزشی  توجه دارد