برنامه های کوهنوردی و سنگنوردی دامغان

پرولاپس دريچه ميترال در کوهنوردان:

تالیف: دکتر حمید مساعدیان

عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: هفته گذشته یکی از کوهنوردان گرامی سوالی را مطرح نمودند که شاید در بین بعضی همنوردان عزیز کشورمان کم شیوع نباشد(بطور معمول بین 5 تا 10 درصد مردم به این مشکل مبتلایند). بدلیل اهمیت آن تصمیم گرفتیم آنرا در مطالب علمی سایت درج کنیم تا شاید اگر برخی دیگر به آن مبتلایند از آن اطلاع یابند، خصوصا بدلیل بروز مشکل قلبی در برخی کوهنوردان در سالهای گذشته که در مواقعی باعث از دست دادن و فوت این عزیزان در برنامه های کوهنوردی بودیم رسالت ما اقتضا می کرد آنرا در سایت اطلاع رسانی انجمن پزشکی کوهستان ایران درج کنیم. و حال سوال این همنورد عزیز:

من سالهاست که اسکی میکنم و تا الان مشکلی نداشتم. ولی هنگام بالا رفتن از پله ها، دویدن و همینطور کوهپیمایی به شدت به نفس نفس میفتادم تا اینکه به اصرار یکی از دوستانم به پزشک مراجعه کردم و بعد از گرفتن نوار قلب و اکو متوجه شدم که افتادگی دریچه ی میترال دارم. پزشکی که به ایشون مراجعه کرده بودم گفتن میزانش در حد متوسطه. دو قرص مونته لوکاست 10 و پروپرانولول 10 تجویز کردن و گفتن قبل از فعالیتهای سنگین بخورم. به نظر شما درسته که هر بار قبل از رفتن به کوه این قرص رو مصرف کنم؟ و حداکثر چند قرص در روز میتونم مصرف کنم؟ امکان داره کوهپیمایی در دراز مدت به قلبم صدمه بزنه؟

و جواب آین سوال:

پرولاپس دريچه ميترال در کوهنوردان:

تعریف

  پرولاپس ( افتادگي ) دریچه میترال یک مشکل قلبی است که دریچه ای که اتاقکهای بالایی و پایینی سمت چپ قلب ( دهليز و بطن ) را از هم جدا می کند نمی تواند درست باز و بسته شود.

علل، شیوع، و عوامل مستعد كننده

  دریچه میترال قلب کمک می کند خون در سمت چپ قلب در یک جهت حرکت کند.دریچه زمانی که قلب منقبض می شود بسته می شود تا خون را از حرکت به عقب باز دارد.

  اگر دریچه صحیح باز و بسته نشود پرولاپس دریچه میترال نامیده می شود. بیماری توسط عوامل زیادی بوجود می آید. در بیشتر موارد،بی خطر است و بیماران معمولاً نمی دانند که این مشکل را دارند.در تعداد کمی از بیماران ممکن است سبب برگشت خون به عقب شود(نارسایی شدید میترال).این امر نیاز به درمان جراحی دارد.

  به نظر می رسد برخی انواع پرولاپس دریچه میترال درون خانواده ها تکرار می شوند(وراثتی). پرولاپس دریچه میترال با سندرم مارفان(یک بیماری که از زمان تولد وجود دارد) و بیماری گریوز مرتبط دانسته شده است.

  برخي از بیماران مبتلا به  پرولاپس دریچه میترال زنان لاغری هستند که ممکن است بدشکلی های خفیف در دیواره قفسه سینه، اسکولیوز، یا سایر بیماریها داشته باشند.

  همچنین برخی افراد با پرولاپس دریچه میترال ممکن است سوراخی در قلبشان بنام نقص دیواره بین دهلیزی داشته باشند.

علائم

·               تپش قلب هنگام ورزش و کوهنوردی

·               درد قفسه سینه( در صوذتی که مطمئن باشیم بوسیله بیماری عروق قلب یا حمله قلبی ایجاد نشده باشد)

·               تنفش مشکل بعد از فعالیت ورزشی یا فعالیت های ساده

·               خستگی خصوصا در هنگام ورزش

·               سرفه

·               تنگی نفس حین درازکش(ارتوپنه)

  نکته:ممکن است هیچ علامتی وجود نداشته باشد یا علائم به آرامی رخ دهد.

نشانه ها و آزمایشات

  فشار خون معمولاً طبیعی است.

  تستهای زیر ممکن است برای تشخیص پرولاپس دریچه میترال یا یک دریچه میترال نارسا بکار روند:

·               اکوکاردیوگرافي

·               روش داپلر با جریان رنگی

·               کاتتر گذاری قلب

·               عکس اشعه  Xقفسه سینه

·       نوار قلب(ممکن است آریتمی ها مثل فیبریلاسیون دهلیزی را نشان دهد)

·               ام.آر.آی. قفسه سینه

·               سی.تی اسکن  قفسه سینه

درمان

  بیشتر مواقع،هیج علامتی وجود ندارد یا ناجیز است، و درمان نیاز نیست.

  اگر پرولاپس دریچه میترال شدید دارید،ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشید. اگر علائم شما بدتر شوند یا دارای نارسایی شدید دریچه میترال باشید، ممکن است جراحی جهت ترمیم یا تعویض دریچه نیاز باشد.

  آنتی بیوتیکها در صورت وجودعفونت باکتریایی یااحتمال آن تجویز می شوند.اگر پرولاپس دریچه میترال همراه با نارسايي دریچه داشته باشید،آنتی بیوتیکها معمولا ًقبل از اعمال دندانپزشکی و هر عمل جراحي ديگري داده می شوند.

  سایر داروهايی که ممکن است تجویز شوند عبارتند از:

·               داروهای ضد آریتمی : به کنترل ضربانات قلبی نامنظم کمک می کنند.

·               گشاد کننده های عروقی: رگهای خونی را متسع می کنند و به تسهیل عملکرد قلب کمک می نمایند.

·               دیگوکسین : برای تقویت ضربان قلب بکار می رود.

·               دیورتیکها(داروهای ادرار آور): به دفع مایع اضافی از ریه ها کمک می کنند.

·               پروپرانولول : برای تپش قلب یا درد سینه داده می شود.

·      ضد انعقادها(رقیق کننده های خون) :در بیمارانی که همزمان فیبریلاسیون دهلیزی دارند، به پیشگیری از ایجاد لخته های خونی کمک می کند.

پیش آگهی

  میزان کارآیی یک فرد بستگی به علت پرولاپس دریچه میترال دارد. بیشتر مواقع وضعیت بی خطر است و ایجاد علائم نمی کند(پس خیلی نگران نباشید). علائمی که ایجاد می شود با دارو و جراحی قابل کنترل و درمان است. (با وجود این، در صورت شدید بودن پرولاپسريا، برخی ضربانات نامنظم قلبی همراه پرولاپس دریچه میترال می توانند کشنده باشند).

عوارض 

·               اندوکاردیت – عفونت دریچه

·               نشت شدید دریچه میترال(نارسایی)

·               سکته مغزی

·               لخته به سایر قسمتها

·               ضربانات نامنظم قلبی(آریتمی)،مثل فیبریلاسیون دهلیزی

تماس با پزشك

  اگر علائم پرولاپس دریچه میترال دارید با پزشك خود تماس بگیرید.

پیشگیری

  بطور معمول نمی توانید از پرولاپس دریچه میترال پیشگیری کنید. اگر سابقه بیماری قلبی یا مشکلات دریچه ای قلب دارید، با پزشكان خود از جمله دندانپزشکتان در میان بگذارید.

مصرف بعضی داروها پیش  از فعالیتهای ورزشی و کوهنوردی می تواند علائم شما را کاهش دهد و بدون اینکه خیلی نگران باشید به برنامه های کوهنوردی خود بپردازید. ولی اگر علائم شدیدی دارید با پزشک خود حتما مشورت کنید. 

  آنتی بیوتیکها معمولاً برای پیشگیری از عفونت بکار می روند.این امر درمان پیشگیرانه نامیده می شود.اگر پرولاپس دریچه میترال همراه با نارسایی دارید، قبل از اعمال دندانپزشکی یا سایر جراحی ها، برای پیشگیری از ورود باکتریها به داخل خون و ایجاد عفونتهای خطرناک،آنتی بیوتیک دریافت خواهید کرد.برخی دست اندر کاران بهداشتی آنتی بیوتیک را در صورتیکه دارای پرولاپس دریچه میترال متوسط تا شدید همراه صداي اضافي قابل شنیدن با گوشی پزشکی هستید، توصیه می کنند.

پایان

استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلامانع است.

مواد غذایی که به ساخت عضله کمک می کنند

انجمن پزشکی کوهستان ایران: بزرگ ترین چالش اکثر افرادی که خواهان عضله سازی هستند برنامه غذایی شان می باشد. برخی می خواهند عضلات بزرگ تری داشته باشند و بدنبال افزایش های کلی هستند در حالیکه برخی بیشتر با پرورش عضلات باریک تر و قوی تر سازگاری دارند. به هر حال بدون توجه به اهداف بدن سازی تان، شما نیازمند دسترسی به برخی غذاهای پایه ای عضله ساز هستید.  موارد زیر را می توان به عنوان متداول ترین و بهترین توصیه های غذایی بدن سازی در نظر گرفت که بهبودی سریع تر از تمرینات را تضمین و به در بدست آوردن بدنی عضلانی به شما کمک می کند.

غذاهای پروتئینی روزانه: تخم مرغ

·         تخم مرغ کامل ابتدایی ترین و توصیه شده ترین گزینه برای مصرف روزانه پروتئین است.

·         پروتئین تخم مرغ یکی از خالص ترین شکل های پروتئین حیوانی را داراست که حاوی تقریبا تمام اسیدهای ضروری است.

·         زرده  را دور نریزید، چون با بیشترین میزان تراکم ویتامین ها و مواد معدنی تقویت شده است هر چند مقداری کلسترول دارد.

·         زرده برای تحریک تولید بیشتر هورمئن تستوسترون حیاتی است.

·         سفیده تخم مرغ منبع غنی پروتئین های با ارزش بیولوژیکی بالاست. این بدین معنی است که تراکم اسیدهای آمینه آن به طور نزدیکی مشابه با ترکیب بندی اسید آمینه موجود در بدن انسان است.

غذاهای پروتئینی هفتگی : جوجه، گوشت و ماهی

·         سینه مرغ را یکی از بهترین منابع پروتئین حیوانی در میان بدن سازان جدی قلمداد می کنند. این قسمت از گوشت مرغ تقریبا فاقد کربوهیدرات ها و حداقل میزان چربی است.

·         روغن ماهی، چه به صورت مکمل مصرف شود  یا چه به صورت ماهی کامل، برای قوی و متناسب ماندن مفاصل حیاتی است. این روغن ها سطوح تستوسترون را تقویت می کنند.

·         اگر آماده اید که ماهی را به صورت هفتگی مصرف کنید، ماهی آزاد و پس از آن ماهی تن یکی از توصیه شده ترین غذاهای عضله ساز است.

·         گوشت قرمز ممکن است حاوی برخی چربی های ناسالم باشد اما وعده های اندک هفتگی آن به خاطر تراکم بسیار بالای پروتئین های آن همراه با کراتین، ویتامین ب 12 ، آهن، روی و کارنوزین سوای اسیدهای چرب امگا-3 توصیه می شود.

غذاهای بهبودی عضله: انواع توت ها

بهبودی عضله درک نشده ترین جنبه رشد عضله است. تا موقعی که نتوانید بر التهاب و تخریب فیبر عضلانی ناشی از تمرین غلبه کنید، نمی توانید فیبرهای عضلانی جدید پرورش دهید. اینجاست که توت ها به کمک شما می آیند.

·         توت های با رنگ تیره بهترین منبع آنتی اکسیدان هاست. توت ها برای پیشگیری از بسیاری از انواع بیماری ها لازم است و در طی دوره تمرین از دچار شدن به بیماری ها پیشگیری می کنند.

·         تمام انواع توت ها را می توان استفاده کرد، از جمله قره قاط، تمشک و ... . فقط اینکه آنها را تازه مصرف کنید.

غذاهای پروتئین لبنی توصیه شده

1- ماست. ماست به دو دلیل توصیه می شود. اول اینکه ماست به حداکثر رساندن تراکم باکتری های مفید در روده کمک می کند، که این امر باعث جذب بهتر مواد مغذی و هضم خوب می شود.این کار برای افزایش مداوم عضله حیاتی است. ماست کمم چرب تازه خانگی را انتخاب کنید. دوم اینکه، بر خلاف شیر، ماست باعث مشکلاتت معدی نمی شود و آن را می توان به طور روزانه به خاطر پروتئین شیر یعنی کازئین مصرف کرد.

2 – توفو. توفو در حقیقت شیر سویا منعقد شده است. توفو چربی کمتری نسبت به شیر حیوانی  و پروتئین های بیشتری در هر وعده دارد. اگر شما یک گیاهخوار پایبند هستید این بهترین غذا برای جایگزین کردن گوشت ها در برنامه غذایی تان است.

چربی ها ی پایه برای ماهیچه

1- بذر کتان (flax seeds). این بذر منبع عالی فیبر غذایی، پروتئین و اسیدهای چرب امگا – 3 است. سعی کنید برای تهیه نان مقداری بذر کتان آسیاب شده را با آرد مخلوط کنید.

2- روغن زیتون. این روغن ساده ترین جایگزین غذایی برای تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب داخلی ناشی از تمرینات سنگین است. روغن زیتون را می توانید به صورت روزانه با ریختن در سالادها و ساندویج ها مصرف کنید.

3- مخلوطی از آجیل ها. آجیل ها که جدای از فیبر غذایی و پروتئین ها، حاوی تراکم بالایی از مونو و پلی اسیدهای اشباع نشده هستند، بسته روزانه تغذیه ای مورد نیاز برای حفظ رشد عضلانی است. گردو، بادام زمینی، بادام درختی، پسته و حتی بادام هندی منبع عالی پتاسیم، منیزیم، ویتامین E ، و روی هستند. این مواد مغذی برای افزایش عضلات حیاتی هستند.

ویتامین ث و غذاهای تقویت کننده عضله

·         گوجه فرنگی – گوجه فرنگی با دارا بودن لیکوپن بالا، عامل ضد التهابی طبیعی است که بهبود سریعتر عضلانی را تضمین می کند.

·         پرتقال – پرتقال، با دارا بودن ویتامین ث بالا، به بنیه شما کمک می کند. میزان بالای منیزیم و بتا کارتن ها به تولید سریع تر فیبرهای عضلانی کمک می کنند.

·         اسفناج – این ماده غذایی قلیایی از اتلاف استخوان و عضله پیشگیری می کند. برای داشتن سلامت کلی و بهتر عضلانی سعی کنید حداقل دوبار در هفته اسفناج بخورید.

  غذاهای کربوهیدرات پیچیده

·         لازم است بیشتر از میزان متوسط کربوهیدرات های پیچیده مصرف کنید. اینها شامل نان تهیه شده از گندم کامل، برنج قهوه ای، جو دوسر، جو و سیب زمینی است. این غذاها را بیشتر صبح ها، و در طی روز بخورید و کمتر در طی شب مصرف کنید تا وزن عضله تان افزایش یابد نه وزن بدن تان.

منبع : http://www.mensxp.com/health/live-healthy/6313-foods-that-aid-in-building-muscles.htmlمترجم: فریدون شیرمحمدلی

فعالیتهای ورزشی در ارتفاع:

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان - عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوردی

انجمن پزشکی کوهستان ایران: وقتی شخصی در ارتفاع فعالیت ورزشی انجام می دهد در تنفس کمی مشکل پیدا کرده که دلیل این امر این است که فشار جو(فشار بارومتریک)در ارتفاع کم بوده و فشار سهمی اکسیژن نیز کاهش یافته است.بنابراین زمانیکه فرد عمل دم را انجام می دهد،فشار سهمی اکسیژن در هوای دمی پایین بوده و برای اینکه این مشکل تا حدودی برطرف شود،هورمون اریتروپویتین،برای افزایش تولید گلبولهای قرمز از کلیه ترشح می شود.

_  در ارتفاع به دلیل افزایش تهویه ریوی،دفع CO2 افزایش می یابد یعنی مقدار H⁺ کاهش می یابد،در نتیجه آلکالوز تنفسی بوجود می آید؛در اینجا برای اینکه محیط به سمت اسیدی گرایش پیدا کند ،دفع یوم بیکربنات(HCO3^-)از طریق کلیه افزایش می یابد.

_  از دیگر موضوعات مورد توجه این است که درصد اشباع هموگلوبین نسبت به سطح دریا کمی کاهش می یابد اما فشار سهمی اکسیژن سرخرگی در ارتفاع نسبت به سطح دریا حدود 50 درصد کاهش پیدا می کند.

نتیجه: تغییر فشار سهمی اکسیژن نسبت به اشباع پذیری هموگلوبین در ارتفاع،مساله مهمتری می باشد.

·   زمانیکه فرد در ارتفاع قرار میگیرد،حجم پلاسمای خون کاهش یافته ودر نتیجه هماتوکریت افزایش می یابد و اکسیژن بیشتری به عضلات می رسد. این موضوع درست است که با افزایش هماتوکریت،انتقال اکسیژن به عضلات بیشتر می شود اما اگر هماتوکریت از 60 درصد (چه در ارتفاع و چه در سطح دریا)بیشتر شود،افزایش گران روی(ویسکوزیته)باعث کاهش سرعت جریان خون شده که این عمل باعث ایجاد اختلال در حمل اکسیژن به عضلات فعال می گردد.

·   در اثر سازگاری با تمرین تا حدودی حجم خون دوباره افزایش می یابد؛(دلیل اینکه هنگام مسابقات ورزشی در شهرهایی با اختلاف ارتفاع زیاد می بایست چند روز قبل از مسابقه تیم و یا افراد را به شهر مورد نظر اعزام نموده تا سازگاریهای فیزیولوژیکی ناشی از تغییر ارتفاع و آب وهوا در افراد ورزشکار ایجاد گردد).

·       در ارتفاع فشار سرخرگی افزایش می یابد.

·       هرچه ارتفاع زیادتر باشد،VO2 max  کاهش یافته و درنتیجه ظرفیت استقامتی پایین می آید.

·       به دلیل ترشح اریتروپویتین در هفته اول ماندن در ارتفاع،تعداد گلبولهای قرمز(اریتروسیتها)افزایش می یابد.

·       در ارتفاع فرد ممکن است دچار کاهش آب و تجزیه پروتیین شود.

·       ماندن در ارتفاع سبب می شود که محیط بدن به سمت قلیایی (آلکالوز) گرایش پیدا کند.

·   در ارتفاع ممکن است فرد دچارخیز یا ادم ریوی(تجمع مایع در ششها) و یا ادم مغزی (تجمع مایع در اطراف پرده های مننژ مغزی) شود.

تدوین: جناب آقای محسن داودی، منابع:فیزیولوژی ورزشی(خلاصه نکات درسی دکتر دریانوش) و دکترخالدان و با تشکر از وبلاگ کلکچال